Το χωριό της Πελοποννήσου με τα περισσότερα αιωνόβια δέντρα της Ελληνικής Επανάστασης - Σελλάς 

Το ορεινό χωριό Σελλάς, το οποίο απέχει 19 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία, είναι το χωριό με τα περισσότερα αιωνόβια δέντρα της Ελληνικής Επανάστασης σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Στο πλαίσιο του επετειακού προγράμματος «1821-2021, Δίκτυο Αιωνόβιων Δέντρων Ελληνικής Επανάστασης», που τελεί υπό την Αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», το Ινστιτούτο Πολιτισμού Μεσσηνίας ξεκίνησε τις επετειακές εκδηλώσεις σήμανσης των 71 αιωνόβιων δέντρων ελευθερίας της Πελοποννήσου που σχετίζονται με ιστορίες και γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης. Από τα συνολικά 71 δέντρα-ζωντανά ιστορικά μνημεία- που θα σημανθούν με το ειδικό μεταλλικό επετειακό λογότυπο, (που δεν θα επηρεάσει την φυσική και αισθητική υπόστασή τους), τα 7 δέντρα, 5 βελανιδιές και 2 πλάτανοι, βρίσκονται στο χωριό Σελλάς του Δήμου Τριφυλλίας. Το σχέδιο του επετειακού σήματος φιλοτεχνήθηκε αφιλοκερδώς από την καταξιωμένη ομογενή ζωγράφο Joanna Kordos, η οποία ζει στην Μελβούρνη και κατάγεται από την Μεσσηνία. Σύμφωνα με την δημιουργό, το λογότυπο είναι εμπνευσμένο από την ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Τα κλαδιά ελιάς που περιβάλλουν την εικαστική αποτύπωση της περικεφαλαίας του Γέρου του Μοριά, συμβολίζουν την ειρήνη και τη δημοκρατία.

Η επετειακή εκδήλωση για την σήμανση των προαναφερομένων Αιωνόβιων Δέντρων της Ελληνικής Επανάστασης θα πραγματοποιηθεί στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου του 2021, ημέρα εορτασμού της Μονής του Αγίου Νικήτα.

Σημαντικό ρόλο στην επιλογή των 71 αιωνόβιων δέντρων έπαιξε και η έρευνα γραπτών πηγών. Από τις πηγές αυτές ξεχωρίζουν τα πορίσματα της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής του Μοριά, η οποία ήρθε στην Ελλάδα το 1829. Οι Γάλλοι επιστήμονες, (αρχαιολόγοι, βιολόγοι και ιστοριοφίδες), μελέτησαν την βιοποικιλότητα της Πελοποννήσου. Μάλιστα, εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα από τις βελανιδιές μιας και θεωρούσαν ότι θα χρησίμευαν ως ξυλεία για την ναυπήγηση πλοίων.

Τα επτά αιωνόβια δέντρα του χωριού Σελλάς αποτελούν αυτόπτες μάρτυρες του παρελθόντος και βρίσκονται στα ακόλουθα σημεία:

• Στον προαύλιο χώρο της Μονής Αγίου Νικήτα υπάρχουν δύο υπεραιωνόβιες βελανιδιές που χρονολογούνται περίπου στα 400 χρόνια. Εδώ, οι Σελλαίοι μαχητές γονάτισαν κάτω από τις δύο βελανιδιές και προσευχήθηκαν στον προστάτη του χωριού Άγιο Νικήτα προκειμένου να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν το Τουρκικό απόσπασμα του Ιμπραήμ που ερχόταν μετά την καύση του χωριού Αετός Τριφυλλίας, με προορισμό το Μανιάκι.
• Στην μάχη που έλαβε χώρα στη Μονή του Αγίου Νικήτα ανήμερα της εορτής του, (15/09/1827), οι Σελλαίοι πολεμιστές διασκόρπισαν και διαμέλισαν τους Τούρκους. Τότε, ένα μέρος του Τουρκικού στρατεύματος συγκεντρώθηκε στον πλάτανο του «Καμπίλια» που χρονολογείται περίπου στα 700 χρόνια. Ο πλάτανος βρίσκεται στην θέση «Κέρκιζα», 500 μόλις μέτρα από το σημείο της μάχης.
• Το υπόλοιπο στράτευμα συσπειρώθηκε στον πλάτανο «Τσοπάνη», στη θέση «Συμπόσι», που χρονολογείται περίπου στα 500 χρόνια και απέχει 1800 μέτρα από την Μονή του Αγίου Νικήτα. Η μάχη αυτή είναι ιστορικής σημασίας, γιατί οι Σελλαίοι πολεμιστές καθυστέρησαν πολύ τους Τούρκους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί στους άνδρες των δέκα χωριών της Τριπύλης χρόνος να ταμπουρωθούν στο χωριό Λυκουδέσι, να νικήσουν τους Τούρκους και να απελευθερώσουν τους ομήρους και τα αιγοπρόβατα του Αετού.
• Σε απόσταση 80 μέτρων από το κοιμητήριο του χωριού Σελλάς, υπάρχουν τρεις βελανιδιές που χρονολογούνται περίπου στα 250 χρόνια. Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο αρχηγός του χωριού, ο παπά Διονύσης, συγκέντρωνε κάτω από αυτές τις βελανιδιές τους Σελλαίους μαχητές για να τους δώσει οδηγίες πριν ξεκινήσουν για τα πεδία των μαχών, (Δερβενάκια, Τριπολιτσά, Άργος, Μανιάκι κ.α.)