Μυκήνες

Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών βρίσκεται στη βορειοανατολική Πελοπόννησο, στην Αργολίδα, και απέχει περίπου 90 χιλιόμετρα από την Αθήνα.   Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», όπως τις χαρακτηρίζει ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (1350 π.Χ. – 1200 π.Χ.) στην Ελλάδα και ο αρχαιολογικός χώρος έχει κηρυχθεί από την UNESCO ως Μνημείο Οικουμενικής Κληρονομιάς. Κατά την μυθολογία, ιδρυτής των Μυκηνών ήταν ο Περσέας, γιος του Δία και της Δανάης, κόρης του βασιλιά του Άργους. Σχετικά με την ονομασία της αρχαίας πόλης, έχουν καταγραφεί δύο θεωρίες. Η πρώτη παρουσιάζει τον Περσέα να ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες επειδή εκεί έπεσε η θήκη του ξίφους του («μύκης») και η δεύτερη συσχετίζει την ονομασία με την ανακάλυψη μίας πηγής (Περσεία πηγή) με άφθονο νερό κάτω από τη ρίζα ενός μύκητος (μανιταριού).

Η παλαιότερη ανθρώπινη δραστηριότητα στο χώρο χρονολογείται στη 7^η π.Χ. χιλιετία, κατά τη Νεολιθική εποχή. Η κατοίκηση ήταν συνεχής έως και τους ιστορικούς χρόνους, η πλειοψηφία των μνημείων, όμως, που είναι ορατά σήμερα, ανήκουν στην εποχή ακμής του χώρου, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Την εποχή αυτή οι Μυκήνες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού με 30.000 κατοίκους, αποτελώντας ένα ισχυρότατο στρατιωτικό φρούριο.

Το 1876, ο Ερρίκος Σλήμαν ξεκίνησε τη μεγάλη ανασκαφή ανακαλύπτοντας τους γνωστούς κάθετους λακκοειδείς τάφους και διάφορα αγγεία-μοναδικά δείγματα του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Το έργο του Σλήμαν συνέχισε, από το 1888, ο αρχαιολόγος Χρήστος Τσούντας, η σκαπάνη του οποίου έφερε στο φως το ανάκτορο στην κορυφή της Ακρόπολης, καθώς και πλήθος θαλαμοειδών τάφων στην ευρύτερη περιοχή. Από το 1919 έως το 1955, το ανασκαφικό έργο συνέχισε ο Άγγλος αρχαιολόγος Άλαν Γουέις (Alan Wace) διευθυντής της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής.

Στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών, ο επισκέπτης μπορεί να δει, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα μνημεία:

Θολωτός τάφος του Ατρέως: Ο θολωτός τάφος του Ατρέως δέσποζε στα νοτιοδυτικά της ακρόπολης των Μυκηνών. Πρόκειται για τον πιο εντυπωσιακό από τους εννέα Μυκηναϊκους θολωτούς τάφους που συνολικά έχουν βρεθεί στις Μυκήνες και χρονολογείται μεταξύ του 1350 π.Χ. και του 1250 π.Χ. Η πρόσβαση στον τάφο γινόταν μέσω του δρόμου (μήκους 36 μέτρων και πλάτους 6 μέτρων) και η πρόσοψη του τάφου ήταν διακοσμημένη με ημικίονες κατασκευασμένους από πράσινο λίθο με ανάγλυφα στοιχεία. Σήμερα, σώζονται στην αρχική τους θέση, μονάχα, οι τετράγωνες βάσεις εκατέρωθεν της εισόδου. Ο κυκλικός θάλαμος του τάφου καλύπτεται με  κυψελοειδή θόλο, ο οποίος είναι κτισμένος με 33 αλλεπάλληλες σειρές από λείους επιμήκεις αμυγδαλόλιθους.

Θρησκευτικό κέντρο Μυκηνών: Το θρησκευτικό κέντρο των Μυκηνών βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της ακρόπολης και πρόκειται για ένα συγκρότημα κτιρίων που κατασκευάστηκαν από τα τέλη του 14^ου π.Χ. αιώνα ως τα μέσα του 13^ου π.Χ. αιώνα.

Κυκλώπεια τείχη Μυκηνών: Τα επιβλητικά αμυντικά Κυκλώπεια τείχη χρονολογούνται στα τέλη του 13^ου π.Χ. αιώνα και ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους, σχηματίζοντας ένα νοητό τρίγωνο.

Πύλη Λεόντων Μυκηνών: Η Πύλη των Λεόντων, το υπέροχο αυτό μεγαλιθικό μνημείο, θεωρείται ως το πρώτο παράδειγμα μνημειώδους γλυπτικής που γνωρίζουμε στην Ευρώπη. Πρόκειται για την κύρια είσοδο της ακρόπολης των Μυκηνών και κατασκευάστηκε, περίπου, το 1250 π.Χ. Η Πύλη πήρε το όνομά της από την ανάγλυφη παράσταση των δύο λιονταριών που κοσμούν το ανακουφιστικό τρίγωνο, το οποίο μεταφέρει το κέντρο βάρους στα πλάγια.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει μία σύντομη αναφορά στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Μυκηνών, το οποίο βρίκεται στη βόρεια κλιτύ της Ακρόπολης και εγκαινιάσθηκε τον Ιούλιο του 2003. Στο μουσείο εκτίθενται τα ευρήματα των ανασκαφών του αρχαιολογικού χώρου και η έκθεση αναπτύσσεται σε τέσσερις αυτοτελείς ενότητες. Οι δύο πρώτες αίθουσες είναι αφιερωμένες στη ζωή των Μυκηναίων και στα ταφικά τους έθιμα, ενώ η τρίτη αίθουσα αφορά στη χρήση του χώρου στις Μυκήνες κατά τους ιστορικούς χρόνους και στις δραστηριότητες των Μυκηναίων. Τέλος, στο μουσείο λειτουργούν εξειδικευμένα εργαστήρια συντήρησης κεραμικών και μεταλλικών αντικειμένων.