Μυκήνες

ΣΗΜΑΣΙΑ

Οι "Πολύχρυσες Μυκήνες", όπως τις χαρακτηρίζει ο Όμηρος στα έπη του, το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα.

Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό.

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Μυκήνες χτίστηκαν από τον Περσέα και τις ονόμασε έτσι είτε επειδή εκεί του έπεσε η θήκη από το ξίφος του (μύκης) είτε επειδή ενώ δίψασε, βρήκε ένα μανιτάρι (μύκητας) και τραβώντας το ανακάλυψε μια πηγή. Η πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα και ονομάζεται Περσεία πηγή.

ΘΕΣΗ

Οι Μυκήνες ιδρύθηκαν ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, πάνω σε χαμηλό ύψωμα που δέσποζε στην αργολική πεδιάδα και είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών.

ΙΣΤΟΡΙΑ

Η παλαιότερη ανθρώπινη δραστηριότητα στο χώρο χρονολογείται στην 7η χιλιετία π.Χ., κατά τη νεολιθική εποχή. Η κατοίκηση ήταν συνεχής έως και τους ιστορικούς χρόνους, τα περισσότερα όμως μνημεία, που είναι ορατά σήμερα, ανήκουν στην εποχή ακμής του χώρου, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, μεταξύ του 1350 και του 1200 π.Χ.

Εκείνη την εποχή οι Μυκήνες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού, αποτελώντας ένα ισχυρό στρατιωτικό φρούριο που δέσποζε στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ελλάδας. Στο απόγειο της δόξας τους, το 1350 π.Χ., το κάστρο και η κάτω πόλη είχαν 30.000 κατοίκους και ήταν έκτασης 320 στρεμμάτων.

Όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα, οι ηγεμόνες των Μυκηνών ήταν ισχυροί και συμμετείχαν σε ένα πολύπλοκο δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με τις χώρες της Μεσογείου.

ΜΥΘΟΙ

Από τον Περσέα και την Ανδρομέδα μέχρι τον Αγαμέμνωνα και την πολιορκία της Τροίας, οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία των Μυκηνών διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη.