Λούπινα

Η άλλοτε τροφή των φτωχών, πλούσια σε πρωτεϊνη που συχνά αντικαθιστά τα προϊόντα της σόγιας. Σπέρνονταν χωρίς να χρειάζονται όργωμα, αφού ήταν τόσο πικρά που δεν τα έτρωγαν τα πουλιά. Για να γλυκάνουν έπρεπε να βραστούν και να ξεβροχιαστούν στη θάλασσα. Τα έβραζαν με θαλασσινό νερό μέσα σε καζάνια, («χαράνια»), και στην συνέχεια τα τοποθετούσαν μέσα στη θάλασσα σε στουποσακούλες, όπου και έμεναν για 3-4 ημέρες. Τα έβγαζαν και τα άπλωναν στον ήλιο για μερικές ημέρες μέχρι να στεγνώσουν και να ξεραθούν.

Τα λούπινα ήταν καλή τροφή για τα αρνοκάτσικα και χοιρινά, ενώ πολλοί τα έτρωγαν ως ξηρό καρπό και τα έλεγαν «Μανιάτικη σταφίδα». Πολλά λούπινα αλέθονταν, ενώ στην Κατοχή από το λουπινάλευρο έφτιαχναν ψωμί.