30ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας-ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΑΠΕΡΓΗ // OΜΑΔΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΧΟΡΟΥ ΑΕΡΙΤΕΣ-Ο ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΤΑΡΑΧΗΣ

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας. Έχετε έρθει ως εδώ. Θα κάνουμε τα πάντα για να σας ευχαριστήσουμε. Κρεμόμαστε από εσάς. Σας έχουμε ανάγκη. Χρησιμοποιήστε μας. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Στις πλάτες μας είναι στημένος ο κόσμος. Μας χρειάζεστε. Δεν υπάρχουν άλλοι σαν εμάς πια. Είμαστε είδος προς εξαφάνιση.

Το νέο έργο της ομάδας χορού Αερίτες επιθυμεί να συνομιλήσει με την έννοια της ταυτότητας μέσα από τη βία που ο καθένας μπορεί να υποστεί ή και να ασκήσει, προκειμένου να προσδιορίσει τον εαυτό, τον κόσμο και την ελευθερία του. Πρόκειται για έναν ύμνο στον άνθρωπο, στις επιλογές του, στη διαφορετικότητα και στον αυτοπροσδιορισμό. Είναι η έναρξη ενός show που στήνεται για να μας παρουσιάσει ό,τι ξεφεύγει από αυτά που έχουμε συνηθίσει, που φτιάχνεται προκειμένου να θαυμάσουμε το διαφορετικό, που τολμάει να βάζει στο κέντρο του προβολέα ό,τι δεν αποτελεί «μέσο όρο» και που υπάρχει για να μας θυμίζει το μεγαλείο και την ομορφιά κάθε σώματος, κάθε ύπαρξης. Όπως συμβαίνει σε ένα τσίρκο.

Αυτόν τον λαμπερό κόσμο που φτιάξαμε σε κάποια ηλικία, για να ορίσουμε την ιδανική, ιδιαίτερη και μοναδική κοινωνία μας, τον τρυφερό και δίκαιο μικρόκοσμό μας. Εκεί όπου το θάρρος και η τόλμη χειροκροτούνταν, αρκεί να ήμασταν σίγουροι ότι τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας. Εκεί όπου η βία αποθεωνόταν, γιατί μας καθησύχαζε το γεγονός ότι προερχόταν από την πίστη, την πειθαρχία και την υπακοή.

Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά δεν μπορούμε πλέον να τα τιθασεύσουμε; Όταν η επίσκεψη στον κόσμο αυτό ακουμπάει τους πιο σκοτεινούς φόβους μας; Όταν ο νάνος που τόση ώρα χειροκροτούσαμε, σταματά να χορεύει χαριτωμένα και αποφασίζει να τραβήξει τη σκανδάλη προς εμάς;

Όταν η βία ξεκινά από τους ανθρώπους που έχουν αγωνιστεί για να μη δέχονται βία;

Τσίρκο ή ζωή; Αλήθεια ή θέαμα;

Έτσι φτάνουμε στο ένδοξο παρόν μας.

Ο Οίκος της Ταραχής είναι ένα πάρτι που ενσωματώνει όλες αυτές τις αντιδράσεις. Χρησιμοποιεί τις «εκρήξεις» της εποχής για να μας αποκαλύψει ότι μπορούμε να περάσουμε καλά ακόμη και αν υπάρχουν δυσαρμονίες ή διαφωνίες. Είναι ένα ερωτικό γράμμα στο παράλογο των δίπολων που μας επιβάλλουν συνεχώς οι κοινωνίες. Ένα γλέντι για τη χαρά της μεταμόρφωσης και της πολυδιάστατης υπόστασης των σωμάτων.

Παρουσίαση σε συνεργασία με τη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Πρόγραμμα «Εξωστρέφεια».