Το χωριό, το οποίο έχει στην περιοχή του σημαντικές πηγές νερού και πλούσια χλωρίδα και πανίδα όπως και μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας.
Η περιοχή του χωριού κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με τα ευρήματα του ανασκαφικού προγράμματος Prap, ήταν ένα από τα σημαντικά κέντρα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου και πιθανολογείται ότι, ως την βυζαντινή εποχή, στην περιοχή της Μεταμόρφωσης υπήρχε η αρχαία πόλη Αλίαρτος της Μεσσηνίας.
Η ύπαρξη στην περιοχή του χωριού της εκκλησίας της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, η οποία χρονολογείται από τα βυζαντινά χρόνια και συγκεκριμένα τον 11ο αιώνα, τα υπολείμματα των χαμάμ (τούρκικων λουτρών), καθώς και τα καλντερίμια, που υπήρχαν και καταστράφηκαν το 1994 προκειμένου να διανοιχτούν αγροτικοί δρόμοι, μαρτυρούν ότι ο τόπος συνέχισε και στα βυζαντινά χρόνια να είναι σημαντικό κέντρο της περιοχής, ενώ γινόταν και καλλιέργεια - επεξεργασία μεταξιού.
Το χωριό, αναφέρεται τουλάχιστον από την εποχή της Ενετοκρατίας και μετά με διάφορες ονομασίες, όπως ο Σκάρμινξ, το Σκάρμιζα, το Σκαραμάγγιον (πιθανώς από τη λέξη της βυζαντινής εποχής «σκαραμάγγιον», το οποίο ήταν πολυτελές ύφασμα με πλούσια διακόσμηση), ο Σκάρμιγγας, ο Σκάρμιγκας, το Σκάρμηγκα, το Σκάρμιγγα ή το Σκάρμιγκα. Ο κοντινός σημερινός οικισμός της Μεταξάδας (γνωστός παλαιότερα ως Σαπρίκι) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα παραγωγής μεταξιού της Μεσσηνίας και εκεί οφείλει το πιθανότερο και τη σύγχρονη ονομασία του.
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση και η παλαιότερη ονομασία αντίστοιχα του χωριού Σκάρμιγκα ή Σκάρμηγκα πιθανώς προέρχεται από την κινεζική λέξη «Σκάρμινξ», που σημαίνει «δρόμος του μεταξιού». Το μετάξι από την Μεταξάδα μεταφερόταν στη συνέχεια μέσα από τον καρόδρομο, ο οποίος περνούσε από τα χωριά της περιοχής, προς το λιμάνι της Πύλου προς εξαγωγή ή/και περαιτέρω επεξεργασία. Η διαδρομή Σαπρίκι - λιμάνι Πύλου με φορτωμένα άλογα και μουλάρια, ήταν διάρκειας 8 ωρών περίπου. Οι μεταφορείς του μεταξιού ξεκινούσαν το απόγευμα από το Σαπρίκι, συνήθως έκαναν στάση στο Σκάρμηγκα για διανυκτέρευση και το πρωί συνέχιζαν το ταξίδι τους για την Πύλο.
To χωριό έχει περίπου 320 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, ενώ παλαιότερα ήταν ανεπτυγμένη και η κτηνοτροφία. Έχει μεγάλη παραγωγή ελαιολάδου και παράγονται επίσης κρασί, σταφίδα και πολλά κηπευτικά, χάρη στις πηγές που υπάρχουν γύρο απ' το χωριό. Ονομαστά αγροτικά προϊόντα είναι επίσης η "σκαρμιγκέικη" «χοντροκατσαρή» ντομάτα και τα κρεμμύδια.
