Το ημιορεινό χωριό Χανδρινού (αναφερόμενο παλαιότερα και ως Προφήτης Ηλίας ή Αϊ Λιας) απέχει 13,5 χιλιόμετρα από την Πύλο. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 309 μέτρων και έχει περίπου 600 μόνιμους κατοίκους. Εντός των γεωγραφικών ορίων του σημερινού Χανδρινού (στη θέση «Κοτρωνάκια») υπάρχουν ευρήματα της Νεολιθικής περιόδου. Επίσης, στη θέση «Πλατάνια» έχουν ανακαλυφθεί ευρήματα που χρονολογούνται στην Αρχαϊκή περίοδο. Κατά την αρχαιότητα, η περιοχή του οικισμού ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου.
Το χωριό αναφέρεται από την εποχή του Μεσαίωνα και της Α’ Ενετοκρατίας. Μάλιστα, κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού προέρχονται από Αρκάδες κτηνοτρόφους, γνωστούς και ως «ανεβοκατεβάτες». Η ονομασία αυτή αποδόθηκε στους βοσκούς καθώς την άνοιξη ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στην Αρκαδία, ενώ τον χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά της Μεσσηνίας.
Ένα χιλιόμετρο ανατολικά του χωριού, στη θέση «Κισσός», ανασκάφηκε από τον Σπυρίδωνα Μαρινάτο, το 1966, ταφικός τύμβος με διάμετρο 12 μέτρων και ύψος 4 μέτρων. Περιφερειακά του τύμβου αναβρέθησαν τέσσερις ταφικοί περίβολοι. Βρέθηκε επίσης κιβωτιόσχημος τάφος και δύο ταφικοί πίθοι. Από τη χονδροειδή και αδιακόσμητη κεραμεική, ο Σπ. Μαρινάτος συμπερανε ότι μάλλον επρόκειτο για νεκροταφείο κατοίκων ενός σχετικά φτωχού οικισμού. Βάση των ευρημάτων, όλες οι ταφές χρονολογούνται από τη Μεσοελλαδική έως την Υστεροελλαδική περίοδο. Ένας δεύτερος τύμβος (ο επονομαζόμενος «της Τουρλιδίτσας») είναι μεταγενέστερος.
Στη θέση «Παναγίτσα» υπήρχαν λείψανα Πρωτοβυζαντινής εποχής τα οποία, πιθανώς, ανήκαν σε Παλαιοχριστιανική βασιλική. Επίσης, το 1423, γίνεται η πρώτη αναφορά στο κωνικό βουναλάκι του Αϊ Λια (Sancte Elie) την κορυφή του οποίου χρησιμοποιούσαν περιστασιακά οι Ενετοί της Μεθώνης, ως παρατηρητήριο.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, στην περιοχή δρούσε ο αγωνιστής της πρωτοεπαναστατικής περιόδου, Νικόλαος Μαντάς, ο οποίος έστηνε ενέδρες στους Οθωμανούς στρατιώτες. Στους πρόποδες του Αϊ Λια, που δεσπόζει πάνω από το χωριό, ο Μαντάς συνάντησε την όμορφη βοσκοπούλα Βλαχοθανάσω. Το όνομα του Μαντά έγινε θρύλος και γνωστό δημοτικό τραγούδι:
«Μες στον Άγιο-Λια στην ράχη κάθετ’ ο Μαντάς και γράφει
με λυχνάρια, με φανάρια, με τρακόσια παλικάρια.
Πάει η Θανάσω να περάσει, βρίσκει τον Μαντά και γράφει.
-Πέρναγε και μην φοβάσαι και δικό μου ταίρι θα’σαι
κι όσα μου ‘χεις καμωμένα στο χαρτί τα’χω γραμμένα,
στο χαρτί και στο τεφτέρι και στο παχουλό σου χέρι».
Τέλος, στο χωριό ο επισκέπτης μπορεί να δει τα παραδοσιακά σπίτια, τον πολιούχο ναό του Αγίου Γεωργίου, καθώς και τα εκκλησάκια των Αγίων Αποστόλων και του Προφήτη Ηλία, στην κορυφή του ομώνυμου μικρού κωνικού βουνού.
