Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής άφησαν πίσω τους στοιχεία που ανάγονται στην προϊστορία. Αυτό επιβεβαιώνουν και τα κυκλώπεια τείχη που έχουν βρεθεί στο κάτω μέρος του χωριού και εκτιμάται πως χτίστηκαν κατά την ύστερη εποχή του χαλκού.
Το 1454, μετά από μάχη των εξεγερμένων ελλήνων υπό τον Μανουήλ Καντακουζηνό και των στρατευμάτων του σουλτάνου Μωάμεθ Β’ του Πορθητή, στην οποία επικράτησαν οι Οθωμανοί, ο Αετός καταστράφηκε από τους Τούρκους.
200 χρόνια μετά το χωριό ξανακαταστρέφεται, πάλι από τους Οθωμανούς, όταν αυτοί κατάφεραν να υποτάξουν τον ντόπιο πληθυσμό που είχε επαναστατήσει με τη βοήθεια των Ενετών.
Το 1770 , κατά την αποτυχημένη επανάσταση των Ορλωφικών, ο αετός πυρπολείται ξανά, κάτι που θα επαναληφθεί πενήντα μόλις χρόνια μετά, το 1827, από τις δυνάμεις του Ιμπραήμ.
Η καταστροφή αυτή όμως δεν έμελε να ήταν η τελευταία. Το πολύπαθο χωριό το περιμένε μια ακόμα τραγική σελίδα στην ιστορία του...
Σε ένα σταφιδόσπιτο του Αετού, το καλοκαίρι του 1941, ιδρύεται τμήμα της Νέας Φιλικής Εταιρίας που το Γενάρη της επόμενης χρονιάς προσχωρεί στο ΕΑΜ.
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943, δεκατέσσερις Γερμανοί στρατιώτες έφτασαν στον Αετό για να πάρουν τρόφιμα από την κοινότητα. Οι αντάρτες σκοτώνουν τρεις, τραυματίζουν δύο και παίρνουν επτά αιχμαλώτους ενώ δύο κατάφεραν να ξεφύγουν.
Την επομένη μέρα, στις 7 το πρωί, τέσσερις γερμανικές πυροβολαρχίες βομβαρδίζουν τον Αετό ενώ ένα γερμανικό σύνταγμα καίει, λεηλατεί και εκτελεί κατοίκους.
Εκείνη τη μέρα ο Αετός καταστράφηκε ολοσχερώς.
