Αρχαιολογικός χώρος Περιστεριάς
Ο αρχαιολογικός χώρος της Περιστεριάς έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Μυκηναϊκού κόσμου, κυρίως λόγω του πλούτου των χρυσών ευρημάτων του και του μεγέθους των κτισμάτων του που χρονολογούνται στη 2η χιλιετία π.Χ. Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαιολόγοι τον αποκαλούν, «Μυκήνες της Δυτικής Πελοποννήσου».
Ο λόφος της Περιστεριάς απέχει 1 χιλιόμετρο από το χωριό Μύρο και 8 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία. Πρόκειται για φυσικό οχυρό, καθώς οι τρεις πλαγιές του είναι απότομες και έχει ομαλή πρόσβαση μονάχα από τη νότια πλευρά. Τα σημαντικότερα αρχαία ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί είναι τρεις θολωτοί τάφοι εντός του αρχαιολογικού χώρου, ένας θολωτός τάφος στα νότια του λόφου, τμήμα του Ανακτόρου και πολλές κατοικίες. Σε όλα αυτά βρέθηκε σημαντικός αριθμός αντικειμένων, όπως χρυσά κοσμήματα και είδη καθημερινής χρήσης. Σήμερα, τα αντικείμενα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χώρας.
Οι ανασκαφές ξεκίνησαν υπό την αιγίδα της εν Αθήνας Αρχαιολογικής Εταιρείας με επικεφαλή τον αρχαιολόγο Σπυρίδωνα Μαρινάτο και συνεχίστηκαν συστηματικά έως το 1965. Το 1976, οι ανασκαφικές εργασίες επαναλήφθησαν με τον καθηγητή Γεώργιο Κορρέ έως και το 1978.
Οι αρχαιότερες κατασκευές χρονολογούνται κατά το 2200 π.Χ. και εντοπίζονται γύρω από τον μεγάλο αναστηλωμένο θολωτό τάφο. Μάλιστα εικάζεται ότι ο μεγαλύτερος θολωτός τάφος μπορεί και να ανήκει ακόμη και στον θρυλικό βασιλιά Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Ο τάφος διασώζεται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, ενώ η ακουστική στο εσωτερικό του είναι εντυπωσιακή.
Στα δυτικά του λόφου βρίσκεται ο μικρότερος από τους θολωτούς τάφους, με διάμετρο 6,90 μέτρων. Από τη θόλο του διασώζεται μονάχα ένα τμήμα ύψους 2 μέτρων. Χρονολογείται το 1200 π.Χ και στα σημαντικότερα ευρήματα συμπεριλαμβάνονται ένα χρυσό κύπελλο (ύψους 13,5 εκατοστών) πολλά χρυσά φύλλα, καθώς και χρυσά κοσμήματα. Στον ίδιο τάφο βρέθηκε επίσης πολεμικός εξοπλισμός, στοιχείο που μαρτυρά την ιδιότητα ενός εκ των νεκρών. Στον άλλο θολωτό τάφο (100 μέτρα νοτιότερα του αρχαιολογικού χώρου) δεν βρέθηκαν μεταλλικά αντικείμενα, ενώ είχε χρησιμοποιηθεί για παραπάνω από 15 ταφές.
Τα ευρήματα δείχνουν πως ο λόφος, με τα κτίσματά του, χρησιμοποιήθηκε από την Μεσσοελλαδική εποχή (2050-1680 π.Χ.) έως και το τέλος της Μυκηναϊκής εποχής (1680-1180 π.Χ.), ενώ υπάρχουν και οικιστικά κατάλοιπα των Πρώιμων Ρωμαϊκών χρόνων, της εποχής του Νέρωνα (37-68 μ.Χ.). Μολονότι οι θολωτοί τάφοι έχουν συληθεί ήδη από την αρχαιότητα, τα διασωθέντα αντικείμενα μαρτυρούν τον πλούτο των κατοίκων, αλλά και τις επαφές με την Μινωική Κρήτη. Τέλος, μετά την παρακμή της Περιστεριάς, γύρω στο 1400 π.Χ., αναπτύχθηκε ένα άλλο Μυκηναϊκό κέντρο στην περιοχή της Μουρατιάδας, το οποίο ταυτίζεται με την Ομηρική Αμφιγένεια.