Η ιερή σπηλιά της κοσμογονίας
Κοντά στο σημείο που ο Λύμακας ενώνεται με τη Νέδα, σε μια σπηλιά κρυμμένη από την πυκνή βλάστηση, βρισκόταν το ιερό της Ευρυνόμης, της θεάς που κατά την ελληνική μυθολογία δημιούργησε τον κόσμο.
Η Ευρυνόμη προυπήρξε των δώδεκα θεών της αρχαιότητας και σύμφωνα με τον αρχαίο μύθο αναδύθηκε απ’ το χάος. Διαχώρησε τη θάλασσα από τον ουρανό και, με τη βοήθεια του βόρειου ανέμου, δημιούργησε τον άντρα της, Οφίων, που είχε μορφή φιδιού.
Από τη συνεύρεσή τους γεννήθηκε ένα αυγό που είχε μέσα του τον ήλιο, τη σελήνη, τους πλανήτες και τη γη.
Το παράξενο ζευγάρι εγκαταστάθηκε στον Όλυμπο αλλά μια διαφωνία ήταν αρκετή ώστε η Ευρυνόμη να εξορίσει τον άντρα της στον κάτω κόσμο.
Έπειτα δημιούργησε τους πλανήτες, τους Τιτάνες και τον γενάρχη των ανθρώπων, τον Πελασγό. Επειδή πίστευαν πως ο Πελασγός ήταν και ο πρώτος κάτοικος της περιοχής τους, οι αρχαίοι Φιγαλείς γιόρταζαν κάθε χρόνο, μια μέρα του χειμώνα, την κοσμογονία.
Εκείνη την ημέρα πήγαιναν σε αυτή τη σπηλιά, όπου υπήρχε δεμένο με χρυσές αλυσίδες ένα ξύλινο άγαλμα της θεάς Ευρυνόμης με κορμό γυναίκας και ουρά ψαριού, πραγματοποιώντας θυσίες ζώων.
Η ακριβής θέση της σπηλιάς είναι σήμερα άγνωστη αλλά λέγεται πως βρισκόταν κοντά στο σημείο του μεγάλου καταρράκτη της Νέδας.