Το ημιορεινό χωριό Μεγάλη Μαντίνεια βρίσκεται στο ξεκίνημα της Μεσσηνιακής Μάνης, κτισμένο σε υψόμετρο 200 μέτρων. Απέχει 16 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και μόλις 2 χιλιόμετρα από την παραλία της Σάντοβας, ενώ έχει, περίπου, 150 μόνιμους κατοίκους. Το χωριό είναι αμφιθεατρικά κτισμένο πάνω σε λόφο και ξεχωρίζει για τα πυργόσπιτά του-δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Αναφέρεται για πρώτη φορά το 1463 ως Άνω Μαντίνεια ή Άνω Χώρα και ως τα μέσα του 19ου αιώνα υπήρξε σημαντικός οικισμός της περιοχής της Ζαρνάτας. Το 1470, ο Ενετός τοποτηρητής κατέστησε το χωριό ως έδρα του, ενώ κατά τον 17ο αιώνα, η περιοχή γνώρισε μεγάλες καταστροφές από τους Τούρκους και προσωρινά ερήμωσε. Στα τέλη του 18ου αιώνα, σε κοντινή περιοχή δημιουργήθηκε ένας μικρότερος οικισμός, η Μικρή Μαντίνεια, με αποτέλεσμα η παλαιότερη Άνω Μαντίνεια να μετονομαστεί σε Μεγάλη Μαντίνεια.
Στο χωριό, ο επισκέπτης μπορεί να δει το παλαιό σχολείο, κτίσμα του 1743-1753, καθώς και τους ναούς του Αγίου Ανδρέα (1754) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Νοτιοανατολικά του χωριού, στη χαράδρα της Σάντοβας, υπάρχει το σπήλαιο «Καταφύγι», με μικρό άνοιγμα στην είσοδό του, από την οποία περνάει μόλις ένα άτομο. Τα παλαιά χρόνια, οι κάτοικοι της περιοχής, χρησιμοποιούσαν το σπήλαιο ως καταφύγιο κατά τις πειρατικές και Τουρκικές επιδρομές, ενώ κατά τα Ορλωφικά (1770) στο σημείο βρήκαν τραγικό θάνατο από τους Τουρκαρβανίτες που τους ανακάλυψαν και τους έπνιξαν με αναμμένο θειάφι.
Τέλος, οι λάτρεις του βουνού και της πεζοπορίας μπορούν να επισκεφθούν το φαράγγι του Ριντόμου, ένα από τα σημαντικότερα φαράγγια της Ελλάδας, μήκους 25 χιλιομέτρων. Μάλιστα, σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία, κατά την αρχαιότητα το φαράγγι ονομαζόταν «Χοίρειος Νάπη», λόγω των πολλών αγριογούρουνων που υπήρχαν στο σημείο.
