Πέτρος Δημάκης–Εθνικός Ευεργέτης

Ο Πέτρος Δημάκης γεννήθηκε στο χωριό Μικρή Αναστάσοβα (σημερινή κοινότητα Πηγών) της Μεσσηνίας. Το χωριό Πηγαίς βρίσκεται μεταξύ των χωριών Αλαγονίας και Αρτεμισίας και απέχει 25 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Η οικία όπου γεννήθηκε βρίσκεται δίπλα στο ναό της Αγίας Βαρβάρας, ενώ είχε και δεύτερο σπίτι στο κάτω μέρος του χωριού.

Σε νεαρή ηλικία, ο Πέτρος Δημάκης μετακόμησε στη Ρουμανία όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το ήθος του και η εργατικότητά του τον βοήθησαν να αποκτήσει μεγάλη περιουσία. Μάλιστα, οι ηγεμόνες του Φαναρίου, για το ήθος του και την αγάπη του προς την πατρίδα, του έδωσαν το αξίωμα του Πιτάρη. Μετά από πολλά χρόνια παραμονής του στην Ρουμανία, η αγάπη του προς την ιδιαίτερη πατρίδα του, τον οδήγησε να εκποιήσει την κινητή και ακίνητη περιουσία του και να επιστρέψει, το 1852, στην Αθήνα. Μαζί του έφερε μεγάλα ποσά σε Αυστριακά φλωριά και αρχικά διέμενε στο αρχοντικό του, επί της οδού Ερμού.

Το διάστημα μεταξύ 1852-1854 ο Δημάκης προσέφερε στο Ελληνικό Δημόσιο πάνω από 15.000 δραχμές και 10 μετοχές της ελληνικής Ακτοπλοϊας. Κατόπιν συννενοήσεως με τον Υποργό Παιδείας, έκτισε με δικά του έξοδα,  στο χώρο της παλαιάς Σχολής Μελέ (στο χωριό Αρτεμισία) διώροφο διδακτήριο Δημοτικού και Ελληνικού Σχολείου, χωριτικότητας 500 μαθητών. Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε για την χωριτικότητα, την απόσταση από τα άλλα χωριά, αλλά πρωτίστως  για την ιστορική συνέχεια της ένδοξης σχολής «Μελέ».

Στις 15 Νοεμβρίου του 1854, με Βασιλικό Διάταγμα, ο Πέτρος Δημάκης ανέλαβε την υποχρέωση να επισκευάσει τα κελιά των Μοναστηριών Αγίου Ιωάνη (Μελέ), Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Σιδερόπορτα0 και Αγίων Αποστόλων με δικά του χρήματα, καθώς και να επισκευάσει τους ναούς (καθολικά) των μονών. Μεταξύ άλλων, ανέλαβε την πληρωμή του Σχολάρχη και των δασκάλων, την συντήρηση των σχολείων και την απόδοση των φόρων στο Δημόσιο και το Εκκλησιαστικό Ταμείο. Τέλος, καθορίστηκε στην Διαθήκη του σταθερό χρηματικό ποσό για τη λειτουργία των σχολείων αυτών, από τους εκτελεστές της Διαθήκης μετά τον θάνατό του.

Ο εθνικός ευεργέτης, Πέτρος Δημάκης, απεβίωσε τον Ιούλιο του 1864. Σύμφωνα με τα «Αλαγονιακά» του Αντώνη Μασουρίδη απεβίωσε στο Μοναστήρι της Σιδερόπορτας. Μετά από τον θάνατο του Πέτρου Δημάκη, το Δημόσιο συνέχισε να καταβάλλει στους εκτελεστές, το ετήσιο επίδομα (ενοίκιο) των 5.000 δραχμών. Επειδή, όμως, δεν υπήρχε η φροντίδα για τη συντήρηση των σχοελίων, πήρε πίσω τα μοναστήρια με τα κτήματά τους και εισέπραττε τα εισοδήματα. Τέλος, το 1902, επί Σχολάρχη Γεωργίου Μανωλάκου, ξέσπασε πυρκαγιά στο χώρο του Μοναστηριού Μελέ, με αποτέλεσμα τα Δημάκεια Εκπαιδευτήρια να καταστραφούν ολοσχερώς.