Δημήτριος Μητροπέτροβας–Οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821
Ο Δημήτριος (Μήτρος) Πέτροβας, γνωστός ως Μητροπέτροβας, ήταν οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821, παλιός συμπολεμιστής του Καπετάν Ζαχαριά και ένας εκ των ηγετών των αντικυβερνητικών εξεγέρσεων κατά την διάρκεια της Βαυαρικής Αντιβασιλείας του Όθωνα (1834). Γεννήθηκε το 1745 στην Άνω Γαράντζα Μεσσηνίας, που μετά το 1927 μετονομάστηκε σε Άνω Μέλπεια. Ήταν, πιθανώς, γιος του Αγγελή Πέτροβα, αρχηγού ομάδας κλεφτών επί Ενετοκρατίας. Ο Μητροπέτροβας από νωρίς ανέπτυξε δραστηριότητα κατά των Οθωμανών, ενώ το 1770 συμμετείχε στην Επανάσταση των Ορλοφικών.
Ο Μητροπέτροβας ήταν αδελφοποιητός φίλος και συμπολεμιστής με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, πατέρα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Μετά τον φόνο του Κωνσταντή, το 1785, ο Μητροπέτροβας ανέλαβε την κηδεμονία του νεαρού ακόμη Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και ήταν ο πρώτος που τον δίδαξε την πολεμική τέχνη.
Το 1819, ο Μητροπέτροβας μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Κυριάκο Καμαρίνο και το 1821 (σε ηλικία 76 ετών) συμμετείχε με δικό του πολεμικό σώμα (ασκέρι) στην απελευθέρωση της Καλαμάτας, η οποία έλαβε χώρα στις 23 Μαρτίου του 1821. Στη συνέχεια, ακολούθησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στις πολεμικές επιχειρήσεις της Αρκαδίας, όπου τον Μάιο του 1821, συμμετείχε στη μάχη του Βαλτετσίου ως επικεφαλής των πολεμιστών από την Ανδρούσα και το Λεοντάρι. Το 1822, έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις εναντίον του εκστρατευτικού σώματος του Μαχμούτ Δράμαλη και διακρίθηκε στη μάχη των Δερβενακίων.
Ο Μητροπέτροβας ήταν ένας από τους γενναιότερους και πιο συνετούς οπλαρχηγούς της Επανάστασης, γνωστός ως ο «Νέστωρ του Αγώνα». Λόγω της μεγάλης ηλικίας του, τον αποκαλούσαν «παππούλη» και ο Κολοκοτρώνης τον προσφωνούσε πάντοτε «Μπάρμπα». Ο Γέρος του Μωριά τον θεωρούσε πατρική φιγούρα και τον συμβουλευόταν πριν από κάθε πολεμική επιχείρηση. Κατά τις εμφύλιες συγκρούσεις του 1823-1825 ο Μητροπέτροβας τάχτηκε στο πλευρό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα να φυλακιστεί από την κυβέρνηση Κουντουριώτη στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, στην Ύδρα. Λίγο μετά την αποφυλάκισή του, τον Μάιο του 1825, αναδείχτηκε σε στρατηγό και συμμετείχε στις επιχειρήσεις εναντίον του Ιμπραήμ Πασά.
«Κοντός, ευκίνητος ο γέρος ο Γαρατζαίος Μήτρος Πέτροβας που θα αναδειχθεί στο Βαλτέτσι, στη γνώμη ο Νέστωρ, και στη ρώμη το καλύτερο παλληκάρι των μεσσηνιακών αρμάτων». (Σωκράτης Κουγέας-Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)
Μετά το τέλος της Επανάστασης και τη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους, πολλοί Μεσσήνιοι οπλαρχηγοί εκδήλωσαν μίσος κατά της Βαυαρικής Αντιβασιλείας. Έτσι, στις 7 Ιουλίου του 1834, κήρυξαν εξέγερση στη Μάνη και τον Αύγουστο στη Μεσσηνία με πρωτεργάτες των Καπετάν Γκρίζαλη (γαμπρό του Μητροπέτροβα) και τον ίδιο τον Μητροπέτροβα. Οι εξεγερμένοι κατέλαβαν περίπου την μισή Πελοπόννησο, όμως οι κυβερνητικές δυνάμεις κατόρθωσαν να καταπνίξουν την εξέγερση. Το έκτακτο στρατοδικείο που συνεδρίασε στην Κυπαρισσία καταδίκασε σε θάνατο τους Γιαννάκη Γκρίτζαλη, Αναστάσιο Τζαμαλή και Μητροπέτροβα. Η ποινή των δύο πρώτων εκτελέστηκε ταχύτατα, ενώ ο Μητροπέτροβας δεν εκτελέστηκε λόγω του προχωρημένου της ηλικίας του (88 ετών) και της σημαντικής συνεισφοράς του στον Αγώνα. Αφού παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στη φυλακή, του δόθηκε αμνηστία και ακολούθως επέστρεψε στη γενέτειρά του. Απεβίωσε στην Άνω Γαράντζα (Άνω Μέλπεια) στις 12 Μαρτίου του 1838, σε ηλικία 92 ετών.