Η Κουτσαβίτικη παραδοσιακή φορεσιά

Η Κουτσαβίτικη παραδοσιακή φορεσιά (γνωστή κι ως Αλατζάς) συνόδευε για αιώνες όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής των κατοίκων των διαφόρων χωριών του Ταϋγέτου. Στους γάμους, τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές και σε κάθε οικογενειακή εκδήλωση, η παραδοσιακή φορεσιά σηματοδοτούσε την σημαντικότητα της ημέρας.

Λιτή με αυστηρές γραμμές και χωρίς έντονους χρωματισμούς, η Κουτσαβίτικη φορεσιά αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της σκληρής ζωής των κατοίκων του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου. Υπήρχε μονάχα μία φορεσιά για κάθε περίσταση και όχι διαφορετικά είδη, όπως σε άλλες περιοχές της Ελλάδος, ενώ την ίδια φορούσαν και οι νέες, αλλά και οι μεγαλύτερες γυναίκες στα χωριά.Το μοναδικό στοιχείο που άλλαζε (αναλόγως της περίστασης) ήταν το χρώμα του μαντιλιού όπου το Γεμενί ήταν κίτρινο για τις χαρές και το Μπαρέζι ήταν καφέ ή μαύρο για τις λύπες.    

Tα περισσότερα μέρη της φορεσιάς φτιάχνονταν από μαλλί αιγοπροβάτων, το οποίο αρχικά έγνεφαν οι γυναίκες στο χέρι και στη συνέχεια το ύφαιναν στον αργαλειό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μάλλινο γιλέκο, γνωστό ως Γιουρντί, το οποίο αποτελεί και το βασικότερο κομμάτι της Κουτσαβίτικης φορεσιάς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της φορεσιάς είναι το γεγονός ότι δεν φέρει κάποιο είδος κοσμήματος ή άλλο περιττό διάκοσμο. Οι σκληραγωγημένες γυναίκες δεν φορούσαν την φορεσιά για επίδειξη πλούτου, αλλά για να δώσουν ξεχωριστό τόνο στην περίσταση. Με τον τρόπο αυτό εντάσσονταν στο σύνολο των γυναικών του χωριού και μαζί μοιράζονταν τις χαρές και τις λύπες.

Το 2017, ο «Σύλλογος Κουτσαβίτικης Φορεσιάς» πραγματοποίησε για πρώτη φορά εκδήλωση αφιερωμένη στην Κουτσαβίτικη φορεσιά, στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, ανάμεσα στα χωριά Λαδά και Καρβέλι, με την ευχή η συγκεκριμένη εκδήλωση να γίνει θεσμός.