Αγ. Χαράλαμπος, ο γέροντας των Φιλιατρών

ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ

Το 1943 το Γερμανικό Στρατηγείο της Τρίπολης διέταξε τον Γερμανό Διοικητή των Φιλιατρών, Κοντάου, ως αντίποινα για κάποιο σαμποτάζ που είχαν κάνει οι αντάρτες, να κάψει τα Φιλιατρά, να σκοτώσει τους πρόκριτους της πόλης και να συλλάβει 1.500 κατοίκους της στέλνοντάς τους στη Γερμανία σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Κοντάου έδωσε με την σειρά του διαταγή στους στρατιώτες του να προχωρήσουν στην εκτέλεση της διαταγής την επόμενη ημέρα τα χαράματα.

Αυτό, το έμαθε ο ιερέας Θεόδωρος Κωτσάκης, από τα Φιλιατρά, και προσπάθησε ανεπιτυχώς να μεσολαβήσει στους σκληρούς κατακτητές. Αποχωρώντας άπρακτος από τη γερμανική διοίκηση,ο ιερέας ειδοποίησε τους Φιλιατρινούς της Τρίπολης να προσευχηθούν τη νύκτα στον Άγιο Χαράλαμπο, πολιούχο Φιλιατρών, για να βάλει το χέρι του.

ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου του γερμανού διοικητή, το ίδιο βράδυ είδε στον ύπνο του έναν γέροντα σεβάσμιο, μεγαλοπρεπή, ιεροφορεμένο. Ο γέροντας του ζήτησε ήπια να μην εκτελέσει τη φρικτή εντολή.

Εκείνος εντυπωσιασμένος από το όνειρο, ξύπνησε. Σε λίγο ξανακοιμήθηκε, χωρίς να έχει επηρεαστεί. Όμως ο γέροντας επανεμφανίστηκε λέγοντας τα ίδια λόγια προσθέτοντας ότι θα φρόντιζε να μην τιμωρηθεί ο διοικητής για την παρακοή από τους ανωτέρους του.

Ξαναξύπνησε και στο μυαλό του στριφογύριζαν τα λόγια που άκουσε. Αλλά ήταν αδύνατο να μην εκτελέσει την διαταγή, διότι θα τιμωρούνταν. Ξανακοιμήθηκε και για τρίτη φορά, ο γέροντας του είπε: “Σου είπα να μην φοβηθής. Εγώ θα φροντίσω και δεν θα τιμωρηθής. Θα φυλάξω εσένα και όλους τους άνδρες σου και θα γυρίσετε στα σπίτια σας, χωρίς να πάθει κανένας τίποτε.”

Ο γέροντας δεν ξαναεμφανίστηκε αλλά ο Γερμανός αξιωματικός είχε άσχημη νύχτα. Όταν ξανακοιμήθηκε είδε πως άκουγε κλάματα, από βασανιζόμενους ανθρώπους στην αυλή του. Ύστερα τον πλησίαζαν ζωντανές μορφές, που έμοιαζαν γυναίκες, που κτυπούσαν τα στήθη από δυστυχία. Θρηνούσαν και καταριόντουσαν για την σφαγή των παιδιών τους που αναμενόταν. Όλες αυτές οι φωνές γινόντουσαν σύννεφο και ανέβαιναν προς τον ουρανό. Έβλεπε ακόμη ο διοικητής σκοτεινά σύννεφα, που έβγαιναν από το δωμάτιό του και ανέβαιναν σκιάζοντας τον ήλιο και σκοτεινιάζοντας τα πρόσωπα των στρατιωτών του. Άλλοι απ' αυτούς τρόμαζαν και άλλοι ζητούσαν βοήθεια.

Ξύπνησε έντρομος. Πήγε να μιλήσει, αλλά έμενε βουβός βλέποντας ακόμη τη μορφή του γέροντα. Όταν συνήλθε, άρχισε να σκέφτεται το κακό, που επρόκειτο να γίνει. Οι σκέψεις αυτές τον αναστάτωσαν. Αλλά το “καθήκον” του ως αξιωματικού του Χίτλερ τον ...καλούσε να κάνει την αποτρόπαια πράξη. Ξανάκλεισε τα μάτια. Και ο γέροντας, εμφανίσθηκε ξανά, μα αυτή τη φορά του έδειξε πως δεν αστειευόταν. Με φωνή δυνατή και επιτακτική του είπε: “Πρόσεξε! Η πόλη δεν θα καεί και οι κάτοικοι δεν θα συλληφθούν. Είναι αθώοι. Το ακούς;”

Η ΑΠΟΦΑΣΗ

Τότε σηκώθηκε και χαράματα τηλεφώνησε στον προϊστάμενό του στην Τρίπολη. Άρχισε να του μιλάει με τρεμάμενη φωνή, αλλά και ο στρατιωτικός διοικητής Πελοποννήσου δεν πήγαινε πίσω. Και αυτός είχε δει στο όνειρό του έναν γέροντα και κατάλαβαν αμέσως πως ήταν ο ίδιος. Τελικά ο διοικητής του αρχηγείου της Τρίπολης του ανακοίνωσε:
«Γράψτε. Αναστέλλω την καταστροφήν της πόλεως. Έλθετε αμέσως ενώπιόν μου αύριον μεσημβρία». Ξημερώνοντας ανακοινώθηκε η ανάκληση της απόφασης των Γερμανών.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

Οι κάτοικοι των Φιλιατρών ξεχύθηκαν χαρούμενοι στα καφενεία, στην πλατεία, στους δρόμους, ώσπου αντιλήφθηκαν μια ομάδα Γερμανών που είχαν στη μέση τον αξιωματικό τους, Κοντάου και δυο Ορθοδόξους ιερείς, να περνούν και να κατευθύνονται από τη μια Εκκλησία της πόλης στην άλλη. Ο αξιωματικός έψαχνε να βρει τον γέροντα που η μορφή του θύμιζε Άγιο της Ορθοδοξίας. Όταν του ανοίξαν την πόρτα του Ναού της Παναγίας, στάθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους.

Η φωνή του κόπηκε. Ντράπηκε. Σκέπασε με τα χέρια του το πρόσωπό του. Σε λίγο τα κατέβασε. Έκανε το Σταυρό του. Είπε μερικές προσευχές στη γλώσσα του. Ρώτησε εν συνεχεία τους ιερείς να του πούνε ποιος ήταν ο γέροντας της εικόνας. Του διηγηθήκαν, πως είναι ο θαυματουργός Άγιος Χαράλαμπος που υπέστη πολλά μαρτύρια για το Χριστό.

Η ευγνωμοσύνη των Φιλιατρινών στον Άγιο δεν περιγραφόταν. Δοξάζαν το Θεό και ευχαριστούσαν τον Άγιο για το θαύμα του. Ο Γερμανός αξιωματικός και όλοι οι άνδρες της φρουράς εκείνης επέστρεψαν, όταν τελείωσε ο πόλεμος, στη Γερμανία, αλώβητοι.

Ο αξιωματικός διατήρησε ζωηρή την μνήμη του θαύματος ευγνωμονώντας τον Άγιο. Έπειτα από λίγα χρόνια, ξεκίνησε με την γυναίκα του από την Γερμανία για τα Φιλιατρά. Δεν πρόλαβε όμως την γιορτή του Αγίου, διότι έφτασε στις 11 Φεβρουαρίου. Όταν όμως τον είδανε οι Φιλιατρινοί, χάρηκαν και ξαναγιορτάσαν. Ψάλλαν δοξολογία και του κάνανε υποδοχές, παραθέττοντάς του εορταστικό τραπέζι.

Πολλές φορές ο Κοντάου με την γυναίκα του, τα παιδιά του και άλλους πατριώτες του πήγαινε στις 10 Φεβρουαρίου στα Φιλιατρά και προσευχόταν με πίστη στον Άγιο. Στην καρδιά του είχε ανθίσει η Ορθοδοξία...